கண்ணன் வந்த களிப்பு | இரட்டை மணிமாலை

 வெண்பா

 

நீல மணிவண்ணன் நித்திலமாய்ப் பூத்துவிட்டான்

கோலம் எழுதிநீ கொண்டாடு – ஜாலமாய்

மண்ணில் பலசெய்து மானிடரை வாழ்விக்க

கண்ணன் பிறந்தான் களி (1)

 

விருத்தம்

 

களித்தாடிக் கொண்டாடு தோழி! நம்மைக்

​காக்கின்ற  மயில்வண்ணன் தோன்றி விட்டான்

வெளித்தோற்றம் கருநீல மாகும்! அந்த

​விரலெல்லாம் செந்தாம ரையாம்! வான

விளக்கைப்போல் கண்களிலே ஒளியாம்! கண்ணன்

​விளையாட்டைப் பார்க்கின்ற போதோ அள்ளி

அளிக்கின்றான் கைபிசைந்த மண்ணை! கண்ணன்

​அழகுக்கே உரித்தான சேட்டைப் பிள்ளை (2)

 

வெண்பா

 

பிள்ளையிவன் வந்தான் பிடியில்சிக் காமலினி

கிள்ளையென நம்யசோதா கீழ்மேலே – துள்ளிடுவாள்

கோகுலத்தில் வாழ்கின்ற கோபியர்நம் காதலுக்கு

ஆகுலமே கண்ணன் அழகு. (3)

 

விருத்தம்

 

அழகுக் கண்ணன் குழலினால்​

​அமுதப் பாட்டுப் பாடுவான்

பழகும் போது சேட்டைகள்

​பண்ணு கின்ற பாலகன்

வழக்கா மாக வெண்ணையை

​வாயில் அப்பிக் கொள்ளுவான்

மழலை மாறா குணத்தினன்

​மலையை விரலில் தூக்குவான் (4)

 

வெண்பா

 

வான நிறம்பார்த்து வாயைப் பிளந்தோம்நாம்

கான வழியெல்லாம் கன்றானோம் – மோனத்தில்

கண்ணன் நமையீர்க்கும் காந்தம் அறியாமல்

வண்ணமாய்ப் பின்தொடர்தல் வாழ்வு (5)

 

விருத்தம்

 

வண்ண உலகை வளிமண் டலத்தை

​வாயில் காட்டுவான்!

கண்ணன் பெரிய கள்வன்! பெண்கள்

​கட்டிச் சென்றிடும்

வண்ணப் புடவை களைத்தி ருடிப்பின்

​வாலை ஆட்டுவான்

எண்ண மெல்லாம் கண்ணன் மட்டும்

​இருப்பான் தோழியே(6)

வெண்பா

 

தோழியே வா,வா தொடர்ந்து யசோதையிடம்

ஆழிவண்ணன் லீலை அடுக்கிடலாம் – வாழி!யவள்

கண்ணனை ஆங்கழைப்பாள் காதல் முகத்தைநாம்

கண்டபடி நிற்போம் கரைந்து. (7)

 

விருத்தம்

 

கரைந்திடும் போதினில் கண்ணனின் பனிவிழும்

​கண்களினா லேகுளிர் உண்டாகும்

பரிதியும் அங்கணம் அவனிடம் அனுமதிப்

​படிவத்தில் கையெழுத் திற்குநிற்பான்

அரியவன் பசுவுடன் காட்டிலி ருக்கையில்

​அரக்கர்கள் அங்கணம் வந்துவிட்டால்

தெரியுமா தோழிநம் கண்ணனோ அவர்களைத்

​திசையெங்கும் பறக்கபந் தாடிடுவான் (8)

 

வெண்பா

 

பந்தாடும் கண்ணன் பளிங்கு விரல்களவை

செந்தாம ரையோ சிறுமலரோ – இந்தாடா

வெண்ணையென நாமே மிகத்தரலாம் ஆனாலோ

கண்ணனெழில் அந்தக் களவு. (9)

 

விருத்தம்

 

களவினைச் செய்திடும் போது

​கண்ணனை கையொடு பிடித்து

வளர்த்தவள் யசோதையி டத்தில்

​வார்த்திட செல்கையில் நம்மைக்

குளத்தினில் தள்ளிந கைப்பான்

​குளத்துள மீன்கள னைத்தும்

வெளிவரும்! மீன்களை நம்மேல்

​விட்டவன் மீண்டும்ந கைப்பான் (10)

 

வெண்பா

 

நகையே தரித்திருக்கும் நாயகனாம் கண்ணன்

சுகிக்கவெப் போதும் சுகந்தன் – அகத்திலவன்

சற்றே நுழைந்தாலும் சார்ந்துவரும் வாசனையில்

அற்றே வினைதொலையும் ஆழ்ந்து  (11)

 

விருத்தம்

ஆழி நடுவே எப்படித்தான்

​அமைதி யாக இருந்தானோ

தோழி! ஆனால் அவன்நமக்குத்

​தொல்லை கொடுக்க மறந்ததில்லை

வாழும் இந்த வாழ்க்கைக்குள்

​வண்ணக் கண்ணன் தொல்லையின்றி

பாழும் உறக்கம் வந்தலில்லை

​பால னைநாம் விட்டதில்லை! (12)

 

வெண்பா

 

இல்லை குறைநமக்கு இன்பமெலாம் கண்ணனெனும்

முல்லைச் சிரிப்பழகாய் முன்னிருக்க – தொல்லைதான்

ஆடை எடுத்தான்தான் ஆனாலும் வேய்ங்குழலின்

மோடியிலே சாய்ந்தோம் முழுது.(13)

 

விருத்தம்

 

முழுதாக அவனுடைய சேட்டையெல்லாம் கண்டுவாழும்

மோக வானம்

மழைபெய்தால் மழைத்துளியில் கண்ணனவன் மழலைமுகம்

மட்டும் தோன்றும்

குழந்தையவன் திக்குகின்ற வாய்ப்பேச்சைக் கேட்டுவிட்டுக்

​குழல்கள் நாணும்

அழகனைநாம் காணாமல் நம்வீட்டுச் சமையலறை

​அடம்பி டிக்கும் (14)

 

வெண்பா

 

அடம்பிடிக்கக் கண்ணன் அவதரித்தான் கொஞ்சிப்

படம்பிடிக்க நாம்வந்தோம் பாரில் – வடம்பிடித்து

ஆசையெனும் தேரிழுக்கும் ஆயர்கோன் நன்முகத்தில்

மீசையிலா ஆண்மை முருகு (15)

 

விருத்தம்

 

குட்டிப் பாதங்கள் குவலயத்தில் பட்டவுடன்

​குதூகலம் மாகும் பூமி

எட்டி அவன்வானைப் பார்க்கையிலே இருள்வானம்

​எழில்கொஞ்சி உருவம் மாறும்

சட்டிக் குள்ளிருக்கும் வெண்ணையெலாம் அவன்தொடாமல்

​சத்தமிட்டே அழுகும்!  அவனோர்

கெட்டிக் காரன்தான் நமைமயக்கும் வழிதெரிந்த

​கில்லாடி தானே கண்ணன்! (16)

வெண்பா

 

கண்ணாவா என்றழைத்தால் காட்சி மறைத்திடுவான்

சொன்னால்கேள் என்றுரைத்தால் சோதிப்பான் – பின்னல்

பிடித்திழுக்கும் சேட்டைப் பிரியனவன்! கொஞ்சி

நடித்திழுக்க போவோம் நடந்து.(17)

 

விருத்தம்

 

நடப்பதெல்லாம் நன்மை என்பான்

​நாடகத்தை இயக்கி நடிப்பான்

கொடுத்தெல்லாம் அவனுக் கென்பான்

​கொடைசெய்வான்! பறிப்பான்! தின்பான்

முடிவுகளை முன்பே அறிந்து

​முடுக்கிவிடத் தெரிந்த பையன்

மடிமீது அமர வைத்தால்

​மத்தாப்புப் போல் சிரிப்பான் (18)

 

வெண்பா

 

சிரிப்பான் அழுவான் சினப்பான் புழுதி

தரிப்பான் மணலில் சரிப்பான் – உரைப்பதெதுவும்

கேளாத தாய்நடிப்பான் கேலிசெய்வான் இத்தனைக்கும்

ஆளாக வேவந்தோம் ஆம். (19)

 

விருத்தம்

 

ஆமாண்டி தோழி ஆமாம்

​அவன்செய்த அத்த னைக்கும்

ஏமாளி யாக ஆனோம்

​இருந்தாலும் இன்னும் இன்னும்

ஏமாற ஆசை! கண்ணன்

​இசைக்காக கோடி கோடி

மாமாங்கம் இந்த மண்ணில்

​வாழ்ந்திடலாம்! காப்பான் நீலன் (20)

-விவேக்பாரதி & வெ விஜய்